snake boat race en tollywood filmsterren

27 september kwamen we aan in Allapuzha. Eens we een slaapplaats hadden gevonden vertrokken we direct om de stad te gaan verkennen. Hieruit bleek al snel dat er niet veel was te zien. De kanalen die gevuld zijn met boten voor een backwater tour en de drukke straten is zowat het enige wat we te zien krege. Daarom zijn we maar snel teruggegaan naar de slaapplaats om wat opzoekwerk te doen. We dachten aan iets wat viji had gezegd de dag ervoor over een snake boat race niet ver van Allepuzha. Een snake boat race is een traditionele sport uit Kerala welke nogal indrukwekkend blijken te zijn. We vroegen wat uitleg aan de manager. Hij wist ons te zeggen dat er 28 september (de volgende dag) een snake boat race in Tharhathangari plaatsvond om 14.30u. Dat is zo'n 50 km van Allapuzha.
De dag eop zijn we op tijd opgestaan en vroegen we aan de manager hoe we het simpelst naar de race toekonden. Dat moest hij zelf even gaan navragen. Toen hij terugkwam wist hij ons te vertellen dat we in een tollywood film konden meespelen als we wouden. We wisten eerst niet goed wat te zeggen en vroegen meer uitleg. Ze zouden ons om 18u komen ophalen met een taxi om naar een 3 sterren hotel te brengen dichter bij de filmset en de volgende dag zouden we smorgens onze shoot moeten doen. Al het eten en de overnachting was geregeld en moesten we niet betalen. We waren eigenlijk wel benieuwd en accepteerde het aanbod. Wel grappig, eerder hadden we al op een blog gelezen dat de kans bestond dat je als toerist word gevraagd in een indische film mee te spelen. Maar dat hadden we toch niet verwacht. En omdat we pas s'avonds werden opgepikt konden we toch nog naar de race gaan kijken.
De snake boat race is best wel indrukwekkend zoals viji ons al had verteld. 2 boten racen tegen elkaar en op elke boot zit 100 man lekker dicht bij elkaar. Zo zie je achteraan zo'n 4 man rechtstaan om de boot te sturen en op spectaculaire wijze mee te peddelen. In het midden stonden er 2 personen het ritme aan te geven door met een balk op de boot te stompen en eventueel was er nog een 3de persoon om met een soort bellen de tussenpas te benadrukken. De laatste persoon die recht staat in het midden is de coach om overzicht te houden. De overige 92 of 93 personen drijven de boot al zittend aan met ieders 1 peddel. Echt fenomenaal om te horen en te zien! De race trok massa's mensen aan, met een goede reden.
Om iets voor 18u kwamen we terug aan pakten we onze zakken en konden we direct met de taxi vertrekken. Ook een derde persoon was gevraagd, Emilie. Een franse vrouw die al 6 maanden in Chennai had gewerkt en ook heel graag eens wou meespelen in een Indische film. Rond 20u kwamen we aan in het rolex hotel in het dorpje Ranni. We hadden onze zakken nog niet in de kamer kunnen zetten of de regisseur wou ons al ontmoeten en zien welke kleren we hadden. Op wat trekkingskleren na konden we natuurlijk niet veel voorleggen, dus daar ging hij voor zorgen. Hij vertelde ons tevens dat we bbc-reporters moesten acteren. Vervolgens konden we onze zakken in de kamer gaan leggen waaruit bleek dat we met drie op 1 kamer moesten slapen (low budget dachten we). Na het eten zijn we direct gaan slapen aangezien we om 5.30u uit de veren moesten. Eens aangekomen op de set werd alles klaargezet en gefabriceert. De set was een mooi huis op de top van een heuvel met een prachtig uitzicht. Het busje waar we mee naar de set werden gebracht werd omgetoverd tot een bbc-news busje met stikkers en er werd een schotel opgelegd die ter plekke nog geverfd moest worden. Wij hadden alle 3 een veel groter beeld van de werking. Niet dat we eerder in een film meespeelde :).
We werden voorzien van de kostuums. Een veel te grote broek, een te groot hemd, geen schoenen, .... Best grappig. Voor Wouter zijn ze speciaal een hemd, vest en das gaan halen omdat ze niets in zijn maat hadden. Schoenen waren ze vergeten dus moest een andere acteur zijn schoenen afgeven. Ocharme, maarja show must go on :p. Na het ontbijt en een paar uur staan zweten in de zon was het aan ons. Michelle en ik kregen eerder een dialoog welke we moesten instuderen. Niet zoals ze hadden gezegd. Ons was verteld dat we op de achtergrond zouden meespelen. Wouter heeft zijn dialoog wel enkele malen moeten opnieuw doen wegens mislukkingen. Michelle daarentegen deed het vlotjes. Op film gezien zag het eindresultaat er toch wel goed uit eigenlijk. Professioneler als we dachten. Grappig om jezelf te zien acteren.
De regisseur was zeer tevreden van het acteerwerk. "first class": zei hij.
Na heel wat foto's en handjes schudden met de andere acteurs reden we naar een huis in de buurt om te gaan lunchen. Een huis gelegen tussen de rubberbomen met een prachtige tuin vol met dieren, groenten, fruit en kruiden. Het waren heel vriendelijke mensen die ons een heerlijke lunch voorschotelde. Nadien vertrokken we terug richting de hostel in Allapuzha.