Duikverslaving
17 juni 2014 - Gili Air, Indonesië
Na het bezoek aan Vulkaan Batur en omstreken reden we verder naar Ubud. Dit dorp was eens een handelcentrum waar mensen vanover heel Bali kwamen om vanalle soorten goederen te kopen en verkopen en dat door toerisme is omgetoverd naar een souvenirparadijs. Het interessantste handelswaar is hout dat wordt bewerkt van traditionele maskers to vanalle soorten meubels. De kwaliteit van dit werk is ongelooflijk tot in het detail. We hebben ons een daggetje beziggehouden met verschillende gallerijen te bezoeken. De gallerijen leken eerder op museums waar soms 4 verdiepingen gevuld stonden met prachtig houtwerk, fenomenaal en zooo goedkoop!
In Ubud wordt er maandelijks een traditie gehouden waar iedereen samenkomt om offers te brengen en te bidden aan de monkey tempel. Niets al te spectaculair maar wel eens leuk om te zien.
22 mei zat onze trip rond Bali erop en reden we terug naar Kuta waar we ons visum zouden verlengen. Dat bleek even dik tegen te slagen aangezien daar 10 werkdagen voor nodig zijn en om zolang in het overtoeristische Kuta rond te hangen zagen we beide niet echt zitten. Daar moesten we toch nog eens eerst over nadenken wat we deden tijdens een daggetje surfen. Van Sri Lanka geleden dat we dit nog eens deden maar ik was het nog niet verleerd. Na een paar pogingen kon ik terug op de surfplank staan. En ook Michelle die wat hulp kreeg van een vriendelijke Balinese man kon uiteindelijk op haar surfplank staan, fier dat ze was :).
Na ons surfpartijtje besloten we dan maar te vertrekken richting Lombok waar het verlengen van de visum maar slechts 3 dagen zou duren.
Met de bus en ferry reden we tot in Singgigi waar we 1 maal overnachtte om onze aanvraag binnen te brengen voor het verlengen van onze visa. Aangezien we niet van plan waren om te wachten op onze visa trokken we ineens verder door naar de Gili eilanden om onze volgende duikcursus te beginnen. Uit de keuze van de 3 gili eilanden (air, meno en trawangan) kozen we Gili air. Trawangan is gekend als het drukke feest eiland, terwijl Meno gekend is voor zen rust. Wat Gili Air te bieden heeft is een gezonde mix tussen de andere 2 eilanden wat ons het meeste aansprak. Na een bootritje van 25 min. kwamen we aan in Gili Air waar we meteen opzoek gingen naar een slaapplaats aangezien het al laat begon te worden. Eens simpel bamboe en rieten bungalowtje met ontbijt bij vlakbij het lokale dorp. Vlakbij is misschien niet echt de beste woordkeuze aangezien je in 2u het eiland kan rondwandelen en alles dus nogal vlakbij is. Nadien besloten we te gaan eten en vervolgens een duikschool te zoeken om onze advanced open water cursus af te leggen. Hiervoor kozen we 'manta dive'. Een cursus van 2 dagen met 5 duiken zonder enige vorm van theorie of examens om onze duikvaardigheden te perfectioneren, maw 5 plezierduiken dus :). Voor de eerste maal zagen we schilpadden en haaien dat het duiken compleet maakte natuurlijk. Niet enkel het duiken is hier plezant, maar ook het leven na het duiken. Matt die een opleiding als divemaster bezig was assisteerde onze cursus en nam ons direct op in de groep waardoor we samen met de mensen van de duikschool gingen eten, drinken en feesten. Als snel klikte het goed en voor we het wisten waren we al bezig met andere cursussen te volgen. We kregen maar niet genoeg van het duiken en de sfeer op het eiland en in de duikschool. Na een week hadden Michelle en ik eens een gesprek over het verdere verloop van de reis. Vreemd genoeg dachten we beide weeral juist hetzelfde. We zagen er tegenop om terug te beginnen rondtrekken waardoor we besloten hier in Gili Air onze dive master cursus te beginnen. Dit wil zeggen in 2 tot 3 maanden klaargestoomd worden om uiteindelijk fun divers te leiden bij het duiken zonder assistentie van een instructeur of professional. Tijdens die periode van 2 of 3 maand wordt je onderworpen aan verschillende examens, duik en snorkelgerelateerde testen, schaduwen van verschillende cursussen, presentaties geven, duiken leiden, enz.... Heel leuk en soms ook wel vermoeiend. Al bij al is van een hobby werk maken veeeel plezanter als alle ander werk en zeker op een eiland ;).
Aangezien we dus zolang op dit eiland zitten hebben we via via een huisje kunnen huren midden op het eiland tussen de lokale mensen. Het heeft 2 tweepersoonsbedden, televisie, een keuken en een badkamer. De badkamer is een typisch aziatische, geen douche en geen westerse toilet maar in plaats daarvan een bak met water met een emmertje en als toilet een gat in de grond. Dat zijn we nu ondertusse al wel gewoon.
Als er mensen geïntresseerd moesten zijn in een verlof op de gili eilanden en een aziatische badkamer niet erg vinden, mag je gerust bij ons intrekken. Vrienden en familie krijgen trouwens extra korting voor het duiken ;).
Aangezien we hier nog voor een paar maanden zullen zitten en niet veel anders zullen doen dan duiken ga ik voorlopig geen reisverhalen meer maken. In plaats daarvan zullen we af en toe eens iets op facebook zetten om iedereen op de hoogte te houden.
Foto's zullen deel per deel op de blog worden gezet.
In Ubud wordt er maandelijks een traditie gehouden waar iedereen samenkomt om offers te brengen en te bidden aan de monkey tempel. Niets al te spectaculair maar wel eens leuk om te zien.
22 mei zat onze trip rond Bali erop en reden we terug naar Kuta waar we ons visum zouden verlengen. Dat bleek even dik tegen te slagen aangezien daar 10 werkdagen voor nodig zijn en om zolang in het overtoeristische Kuta rond te hangen zagen we beide niet echt zitten. Daar moesten we toch nog eens eerst over nadenken wat we deden tijdens een daggetje surfen. Van Sri Lanka geleden dat we dit nog eens deden maar ik was het nog niet verleerd. Na een paar pogingen kon ik terug op de surfplank staan. En ook Michelle die wat hulp kreeg van een vriendelijke Balinese man kon uiteindelijk op haar surfplank staan, fier dat ze was :).
Na ons surfpartijtje besloten we dan maar te vertrekken richting Lombok waar het verlengen van de visum maar slechts 3 dagen zou duren.
Met de bus en ferry reden we tot in Singgigi waar we 1 maal overnachtte om onze aanvraag binnen te brengen voor het verlengen van onze visa. Aangezien we niet van plan waren om te wachten op onze visa trokken we ineens verder door naar de Gili eilanden om onze volgende duikcursus te beginnen. Uit de keuze van de 3 gili eilanden (air, meno en trawangan) kozen we Gili air. Trawangan is gekend als het drukke feest eiland, terwijl Meno gekend is voor zen rust. Wat Gili Air te bieden heeft is een gezonde mix tussen de andere 2 eilanden wat ons het meeste aansprak. Na een bootritje van 25 min. kwamen we aan in Gili Air waar we meteen opzoek gingen naar een slaapplaats aangezien het al laat begon te worden. Eens simpel bamboe en rieten bungalowtje met ontbijt bij vlakbij het lokale dorp. Vlakbij is misschien niet echt de beste woordkeuze aangezien je in 2u het eiland kan rondwandelen en alles dus nogal vlakbij is. Nadien besloten we te gaan eten en vervolgens een duikschool te zoeken om onze advanced open water cursus af te leggen. Hiervoor kozen we 'manta dive'. Een cursus van 2 dagen met 5 duiken zonder enige vorm van theorie of examens om onze duikvaardigheden te perfectioneren, maw 5 plezierduiken dus :). Voor de eerste maal zagen we schilpadden en haaien dat het duiken compleet maakte natuurlijk. Niet enkel het duiken is hier plezant, maar ook het leven na het duiken. Matt die een opleiding als divemaster bezig was assisteerde onze cursus en nam ons direct op in de groep waardoor we samen met de mensen van de duikschool gingen eten, drinken en feesten. Als snel klikte het goed en voor we het wisten waren we al bezig met andere cursussen te volgen. We kregen maar niet genoeg van het duiken en de sfeer op het eiland en in de duikschool. Na een week hadden Michelle en ik eens een gesprek over het verdere verloop van de reis. Vreemd genoeg dachten we beide weeral juist hetzelfde. We zagen er tegenop om terug te beginnen rondtrekken waardoor we besloten hier in Gili Air onze dive master cursus te beginnen. Dit wil zeggen in 2 tot 3 maanden klaargestoomd worden om uiteindelijk fun divers te leiden bij het duiken zonder assistentie van een instructeur of professional. Tijdens die periode van 2 of 3 maand wordt je onderworpen aan verschillende examens, duik en snorkelgerelateerde testen, schaduwen van verschillende cursussen, presentaties geven, duiken leiden, enz.... Heel leuk en soms ook wel vermoeiend. Al bij al is van een hobby werk maken veeeel plezanter als alle ander werk en zeker op een eiland ;).
Aangezien we dus zolang op dit eiland zitten hebben we via via een huisje kunnen huren midden op het eiland tussen de lokale mensen. Het heeft 2 tweepersoonsbedden, televisie, een keuken en een badkamer. De badkamer is een typisch aziatische, geen douche en geen westerse toilet maar in plaats daarvan een bak met water met een emmertje en als toilet een gat in de grond. Dat zijn we nu ondertusse al wel gewoon.
Als er mensen geïntresseerd moesten zijn in een verlof op de gili eilanden en een aziatische badkamer niet erg vinden, mag je gerust bij ons intrekken. Vrienden en familie krijgen trouwens extra korting voor het duiken ;).
Aangezien we hier nog voor een paar maanden zullen zitten en niet veel anders zullen doen dan duiken ga ik voorlopig geen reisverhalen meer maken. In plaats daarvan zullen we af en toe eens iets op facebook zetten om iedereen op de hoogte te houden.
Foto's zullen deel per deel op de blog worden gezet.
Zulle is een goei klapke doen
dikke kussen !!!
Hadden eigenlijk al geboekt op Gili Trawangan (en gingen duikcursus doen bij Manta Dive daar), maar mss kunnen we dat nog wel veranderen!
Ik ben wel niet zo avontuurlijk als jullie en ben minder fan van die Aziatische badkamer, dus wij zoeken wel een hotelletje :-)