Traantjes van geluk

1 April kwamen voor de 2de maal aan In Bangkok. De dagen die resteerden vooraleer Danté aankwam, zijn we vooral bezig geweest met het plannen van de trip die we samen zouden maken en het regelen van het visum voor Australiė. Niets speciaal dus maar wel goed om de warmte te ontlopen, want 40 graden is teveel van het goede!
3 april, de grote dag voor Michelle en Danté. Smorgens om 5.30u met de taxi naar de vlieghaven en in volle spanning op zoek naar Danté wie zijn vlucht juist was geland. Eens ze elkaar zagen liepen ze naar elkaar toe en volgde een serieuze knuffel. Ik denk dat ze op die moment met man en macht niet uit elkaar te krijgen waren. Beide met een lach van het ene oor tot het andere en glazen ogen waaruit de traantjes van geluk liepen, mooi om zo'n band te zien tussen broer en zus. Al snel ging Michelle over tot zaken, we waren amper het vliegveld uit of ze eiste de kilo pralines op die de ouders voor haar hadden meegestuurd met Danté. Daar keek ze ook al lang naar uit :). Gelukkig konden we ze in ijskast van de guesthouse bewaren vooraleer ze smolten 1 grote praline.
Eens gesetteld in onze 3 persoonskamer met dakterras en openlucht douche stond Danté klaar om iets te gaan doen. Dat verwonderde ons aangezien hij juist een vlucht van 14u achter de rug had en daarbij niet heeft kunnen slapen. Na een goed uur wandelen door de drukke winkelstraatjes van chinantown, waarbij Danté de ogen uit zijn hoofd keek en wij ons best deden om hem niet de eerste dag al zijn centen te laten verkwisten, sloeg de warmte en de slaapeloosheid dan toch toe. Recht naar huis de douche in en daarna in bed voor een serieus schoonheidsslaapje.
Na een paar uur slapen probeerde Mich hem een aantal keren wakker te krijgen zonder resultaat, daarom gebruikten ze dan maar een fles water waarna hij direct wakker was. Eens volledig wakker en gewassen vertrokken we met de tuk tuk richting Khao San, de toeristenbuurt. Daar strompelden we wat tussen de winkeltjes en de avondmarkt die wat verder lag. Jaja ook daar heeft hij weer geshopt.
De volgende dag hebben we gevuld met een bezoekje aan Lumphini park waar de betogers gevestigd zijn en de varanen loslopen. Ik denk dat hij dat wel eens interessant vond om te zien. Vervolgens ben ik terug naar de guesthouse gegaan en zijn broer en zus naar de jat tu jak markt gegaan om nog maar wat te gaan shoppen :).
Vooraleer we de bus opstapten richting het eiland Koh Tao vulden we onze buiken met Thais. Zelfs Danté die normaal een moeilijke eter is at ook een rijstgerecht en vond het lekker.
Tegen 19u stapten we op een luxe toeristenbus richting de haven van Chumpon. De eerste lange trip om Danté eens te testen, namelijk 9u rijden om smorgensvroeg om 4u op de pier aan te komen en nog 2 uur te moeten wachten voor de ferry. Ik kan stellen dat er niet veel geslapen is geweest, zelfs Mich die normaal overal en altijd kan slapen. Enkel op de 4 uur durende ferry tocht konden we even slapen.
Rond 10u kwamen we eindelijk aan in Koh Tao, daar namen we dan een taxi jeep richting onze resort aan Tanote bay.
Een prachtige en rustige baai voorzien van een mooi strand, helder water gevuld met koraal en vis in alle kleuren en formaten en daarbovenop nog een grote rots in het water om af te springen. Genoeg om ons een paar dagen bezig te houden dus.
Al snel sprongen we met zen alle het water in om af te koelen en te snorkelen. Echt prachtig, op 1 vierkante meter zitten zeker 5 verschillende soorten vis met elk prachtige kleuren en motiefjes. Ik verkende ook het water rond de rots om te zien waar het diep genoeg was om van de rots te springen, want als het aan Danté lag had hij met de natte vinger een plekje gekozen. We sprongen beide van de rots terwijl Michelle filmde van in het water. Voor mij was het de eerste en de laatste sprong, maar Danté had de smaak te pakken. De komende dagen sprong hij ettelijke malen met of zonder kunstjes van de rots net als een sierduiker.
De eerste dag in Koh Tao schreven Danté en ik me in voor een PADI open water course die de volgende dag van start zou gaan. De eerste 2 dagen waren voor Danté zeker de zwaarste aangezien we vooral film keken en leerden uit de duikhandleiding waar een exame op zou volgen, weeral exame dacht hij. De 2 de dag oefenden we ook hoe we het duikgerief in elkaar moesten plaatsen en deden we oefeningen in het zwembad om te wennen aan het onder water ademenen en hoe we moesten anticiperen in een noodsituatie (vb: zonder lucht raken). Dat ging voor Danté en mij zeer vlot terwijl de 2 meisjes die tesamen met ons de cursus deden het wat moeilijker hadden, angsten overwinnen denk ik.
Op dag 3 kregen we een examen dat eigenlijk niets voorstelde aangezien je alle antwoorden kon krijgen van Add de instructeur. En wij maar studeren de avond voorheen.
Het resultaat was dus beide 100 procent, nu de praktijk nog :). Na iedereen klaar was met het exame maakten we ons klaar voor de eerste 2 duiken in onze baai. Hierbij herhaalden we wat oefeningen vooraleer we begonnen de onderwaterwereld te verkennen. Ik moet zeggen dat alles heel vlotjes verliep, enkel Danté had wat problemen om zich wat rustig te houden. Zo kon hij het niet laten om met zen armen in het rond te zwaaien, wat normaal niet de bedoeling is bij duiken want je gebruikt enkel je flippers, naar boven en onder te zwemmen en te saltotjes doen waardoor ik voortdurend moest rondkijken zodat we niet tegen elkaar zouden botsen en zelfs Add de instructeur ontsnapte niet aan zijn uitbundige energie waarbij hij soms Danté zijn flippers bijna in zijn gezicht kreeg waarop het gebaar van kalmeren volgde :). Achja op die moment niet altijd even plezant maar achteraf gezien wel grappig.
De laatste dag van de cursus doken we 2 maal op een verschillende plek vanuit een boot, namelijk in Hin Wong en white rock. We zwommen tussen scholen vis door die het donker maakte als je eronderdoor zwom. Prachtig om te zien hoe zoveel vissen bewegen als 1 geheel, net een grote aal. Ook een aal en 2 roggen zagen we schuilend onder het koraal, echt cool! Die 2 duiken heeft Mich ook meegedaan alhoewel ze toch nog problemen ondervond met het klaren van haar oren met als gevolg dat ze de 2de duik halverwege moest afbreken. Spijtig want we hoopte dat het wel inorde zou geweest zijn nadat ze een oorspoeling had gedaan. Daarvoor moeten we dan maar eens terug naar een dokter.
Eens terug aan land kregen we ons tijdelijk duikpasje, logboek om onze duiken in bij te houden en een proficiat. Wooohooo, GESLAAGD!!! En daarna kregen we de rekening
:(. Nadien zijn we direct onze zakken gaan pakken om te vertrekken richting Chiang Mai waar we het Thais nieuwjaar zouden vieren. Een stevig tripje waarbij we onszelf nog 5u moesten vermaken aan Sairee beach (Koh Tao) voor we om 23u met de ferry richting Chumpon konden vertrekken. Een tocht van 7u, maar met bedjes zodat we toch wat konden slapen. Om 6u smorgens werden we dan met een pick-up vervoerd naar Chumpon waar we iets konden eten en vervolgens om 8u de bus namen richting Bangkok voor 8u. Vermoeid en met een stenen kont arriveerden we om 16u in het zuidelijke busstation van Bangkok terwijl we in het noordelijke moesten zijn om een bus te nemen richting Chiang Mai. Daarvoor moesten we een mini van nemen tijdens de spitsuren. Na een uur dan toch die paar kilometer kunnen afleggen naar het gigantische en drukke noordelijke station. Daar boekten we een luxe bus voor een goei prijske die tegen 19.30u vertrok. Dus weeral tijd proberen te verdrijven. Ditmaal met te gaan eten in de KFC, nog maar eens chickenburgers he Danté net zoals bijna elke dag in Koh Tao ;). Om 19.30u vertrok de bus dan waarbij we allen toch hebben kunnen slapen, zalig. Rond 9.30u kwamen we aan in Chiang Mai en na een korte rit met een pick-up checkten we eindelijk na een trip van 40u in in onze guesthouse, fieuw.
Thais nieuwjaar of Songkran, eerder gekend als het waterfestival. Iedereen op straat met emmers, waterpistolen, tuinslangen, tonnen water voor de huizen die voortdurend gevuld worden om de waterpistolen en emmers te vullen en als kers op de roomtaart pick-ups geladen met mensen en tonnen water voorzien van ijsblokken die de stad doorrijden en veel mensen doen gillen of koude rillingen bezorgen, bangelijk! Daarom wapende wij ons ook maar snel met een waterpistool om ons te kunnen verdedigen. De komende 2 dagen vloog er water naar alle kanten, werd er geroepen en gelachen en kwamen duizenden mensen samen aan de hoofdpoort van de stad waar muziek werd gespeeld en iedereen met water tekeerging, echt een plezante boel. We konden er alledrie van genieten totdat het tegen de avond afkoelde en Danté het koud kreeg, toen was het plezier eraf voor hem. Daarbovenop begon het dan ook nog eens te regenen waardoor we niet snel genoeg terug konden geraken om een warme douche te nemen. Eens opgewarmd en uitgerust wandelden we door de avondmarkt waar vanalle lekkernijen werden voorgeschoteld, van sushi tot noedels tot wafels met vanalle beslag, smullen maar.
14 april trokken we verder richting Pai met de bus. Na een uur rijden stonden we in pan en moesten we een uur wachten in de hitte op een andere bus. Tijdens dat wachten lieten we ons af en toe eens verfrissen door de pick-ups die rondreden om elkaar nat te maken en ook met een ijsje naturlijk. Na 4u rijden over slingerwegen in de bergen bereikten we tegen onze gedachte in een rustig dorpje, Pai. Volgens de reisgids stond Pai beschreven als de Khao San (drukke toeristenbuurt van Bangkok) van het noorden. Dat is dus een serieuze meevaller. Aangezien het wat te laat was om nog iets te ondernemen hebben we gewoon een gezellige slaapplaats gezocht, wat rondgewandeld en gaan avondeten.
De volgende 3 dagen huurden we 2 scooters om het gebied rond Pai te verkennen. Nog steeds was het waterfestival bezig en ontkwamen scooters niet aan een geregelde douche. Om deze reden is het accidentencijfer in die periode veel hoger aangezien mensen wegkijken en daarom schuin rijden met als gevolg boom, gracht of grond. Het klinkt groffer dan het werkelijk is want er werd steeds gevraagd om traag te rijden vooraleer er water werd gegooid en ook politie deed overal controles om toeristen te informeren wat ze moeten doen om accidenten te voorkomen en om te zien of de helm steeds werd gedragen. Geen zorgen ons is niets overkomen ;).
Dag 1 bezochten we de hot springs die eigenlijk niet al teveel voorstelde. Enkel de bron van 80 graden die naar rotte eieren rook door de zwavel was wel grappig. Namelijk kwamen lokale vrouwen in traditionele kleding daar hun eitjes koken in een mandje aan een stok. Vervolgens bezochten we enkele watervallen en een viewpoint waarbij we langs kleine zandweggetjes reden. Danté die het ondertussen al lang beu was om achterop de brommer te zitten mocht na wat klagen toch wat rijden over de zandweggetjes en dat gebeurde vlekkeloos. Precies of hij heeft nogal met de brommer gereden ;p???
Dag 2 bezochten we de Lod caves die heel wat verder lagen dan verwacht, de geschatte 10km werden er 50. Daar was Danté het niet mee eens en wou zelf rijden, maar dat was niet mogelijk aangezien we over grote banen reden en er regelmatig controles plaatsvonden. Na lang klagen en zagen tot de sfeer er wat af was kwamen we dan toch aan bij de grotten waar Danté zich verontschuldigde bij ons. Geen zorgen jom uwen tijd komt nog wel!
Op een bamboevlot vaarden we over de rivier door de grot die gevuld was met gigantische en vele vissen. Soms stapten we af en verkenden we andere delen van de grot met een gids, spijtig genoeg, en een lantaarn. Echt zot hoe groot die grotten zijn en zoveel verschillende structuren kunnen aannemen. Er waren zelfs 1000 jaar oude muurschilderingen gevonden en houten grafkisten van 800 jaar oud. Blijkbaar 1 van de 1ste houten grafkisten die ooit werden gebruikt. Die lagen nog steeds op hun plek, enkel was de staat ervan niet meer zo goed natuurlijk. Na een goed uur zat de trip door de grot erop en was het tijd om terug te rijden.
Die avond kregen we bij het wandelen door de straten een flyer toegestopt voor een open mic. sessie. Dus iedereen die een instrument kan bespelen mag mee gaan jammen en aangezien Danté goed kan drummen zijn we er maar eens gaan kijken. Al snel viel Danté in de smaak en mocht hij meerdere nummers mee drummen. Danté blij en Michelle apetrots op haar broertje. Achteraf nam een lokaal reggaebandje het over waar Mich en Danté zich eens lieten gaan. Intussen bracht ik de brommers 1 voor 1 naar huis zodat er niet zat gereden moest worden. Het was maar op wandelafstand van de guesthouse dus dat viel goed mee.
Dag 3 zijn we naar een piranha visvijver gereden waar we een uur zouden gaan vissen, dachten we. Vanaf de eerste worp had Danté al een gezonde piranha van 3 kilo aan de lijn en besloot ik ook maar een lijntje te huren. Uiteindelijk hebben we de komende 5u gevist en vingen we in totaal 6 vissen. Best wel een gezellig daggetje aangezien er aan de vijver hutjes waren voorzien (met een hangmatje voor Mich) waar we onder scholen toen het serieus begon te regenen, donderen, waaien en eindelijk nog eens goed afkoelde.
19 April keerden we met een tevreden hartje terug richting Bangkok om de laatste dagen met Danté door te brengen. Dit deden we vooral met het kopen van souvenirs en cadeautjes die we in Danté zijn rugzak propten om mee naar huis te nemen. Zijn rugzak stond letterlijk op springen en woog dan ook 19 kilo. Ook hijzelf was wat bijgekomen van al de hamburgers en croque monsieurs. Ik denk dat hij in totaal bijna 2 kilo is aangedikt.
De nacht van 20 op 21 april reden we naar de vlieghaven en namen we afscheid van elkaar na bijna 3 mooie weken die in een wip en een knip zijn voorbijgegaan. Het viel broer en zus toch wat moeilijk, maar ze hielden elkaar sterk om pas een traantje te laten als ze elkaar niet meer zagen om het niet te zwaar te maken.
Het volgende bezoek zal niet te ver weg zijn om samen nieuwe avonturen mee te maken.