Afscheid

Na een geslaagde jungeltrek vertrokken we 26 februari met de bus richting Phnom Penh. Deze stad kenden wij 2 ondertussen al wel, maar Maarten en Tinne nog niet. Dat was voor ons de moment om eens een daggetje uit te rusten terwijl Maarten en Tinne met de fiets de stad verkenden.Onze laatste bestemming in Cambodja was Siem Reap waar de Ankor tempels zich bevinden, het symbool van Cambodja. Ondanks het belang van de tempels voor Cambodja heeft slechts 30 procent van de bevolking ze bezocht met als enige reden dat ze het niet kunnen betalen. Een ticket kost dan ook 20$ p.p..Omdat de tempels nogal ver uit elkaar liggen besloten we met een tuk tuk te gaan die we heel de dag hadden afgehuurd zoals echte toeristen. En ik moet zeggen dat beviel me wel en ik denk de rest ook. Van tempelgroep tot tempelgroep gebracht worden terwijl we genoten van een pintje, niet slecht.De tempels zelf liggen zowel in het bos als op open vlakten. Diegene in de bossen waren voor mij de mooiste aangezien de natuur letterlijk deel uitmaakte van het geheel, de boomwortels groeide over en door de tempels heen. Prachtig en speciaal, daarom waarschijnlijk de reden waarom ze in een film van tomb raider en indiana jones zijn gebruikt. Het nadeel van de mengeling natuur en tempels maakt wel dat de tempels in slechte staat zijn. Met deze reden worden de tempels dan ook stilaan gerenoveerd en ontdaan van natuur. Dat is natuurlijk spijtig maar ook goed om de levensduur te verlengen. De tempels gelegen op de open stukken zijn in betere staat en bevatten nog veel details zoals muurkervingen, beelden,.... De tempels waren mooi en de moeite waard, maar na een hele dag was het voor iedereen wel even genoeg. We besloten terug te gaan en tickets te kopen voor een muay tai wedstrijd diezelfde avond. Dat was even een serieuze teleurstelling aangezien het een show bleek te zijn en geen echte wedstrijd. Geen bloed, geen pijn en geen winnaars dus. Ondanks de teleurstelling was het achteraf gezien wel intressant om de verschillende vechtstijlen van Cambodja eens te zien.Siem Reap zelf is een nogal toeristische stad met onnoemelijk veel marktjes en restaurants, maar op 1 of andere manier toch wel aangenaam. Rond Siem Reap daarentegen zijn nog veel intressante bezienswaardigheden waarvan we niets zijn kunnen gaan bezichtigen aangezien ons visum 2 maart (de volgende dag) al verliep.De morgen van 2 maart namen we afscheid van Maarten en Tinne waar we 2 plezante weken mee doorgebracht hebben en die voorbij zijn gevlogen. Na het afscheid vertrokken we met een propvolle toeristenbus richting Bangkok. Aan de drukke grens bleek het dat we maar een 14 dagen visum kregen, wat nogal kort is voor een land als Thailand. Dit bleek uiteindelijk wel de normale gang van zaken als je over land Thailand binnenkomt. Binnen 14 dagen moesten we dus het land terug uit zijn en aangezien het visum van Maleisie gratis is reisden we zuidwaarts.Maar eerst Bangkok, een moderne miljoenen stad die onlangs onder een deken van protesten lag waar niet meer veel van te zien is. In Lumphini park waar we dachten rustig te kunnen rondzoeken naar de varanen die er vrij rondlopen stuitte we op een overblijfsel van de protesten. Het hele park was omgetoverd tot een goed georganiseerde verzamelplaats voor opstanders. Het park was gevuld met tenten, mobiele toiletten en eetkraampjes. Tijd terwijl luide door speakers heelder toespraken waarop de mensen soms reageerden met geklap, gefluit en gejuich. Die toespraken werden iets verder in het park gehouden op een plein waar een groot podium stond. Ondanks al deze drukte zagen we toch enkele varanen die er zich niet veel van aantrokken. Ze liepen tussen de tenten door of zwommen soepel door het water. Mooie beesten die een serieus formaat kunnen aannemen.Onderweg naar het toeristengedeelte met een tuk tuk, die hier klinken als johnny bakken door hun getunede uitlaat, kwamen we langs een hoofdbaan die nog volledig was afgesloten. Er lagen nog een paar wagens op hun zij en dak als gevolg van de opstand. Waarom die er zo lang bleven liggen weet ik niet juist want voor de rest zag de straat er opgekuist uit.Het toeristengedeelte was niet anders dan ik verwachte. Café's, restaurants, massagesalons, tattooshops, souvenirshops,... en verkopers op straat die je vanalles proberen aan te smeren. De enige zaken die nieuw waren voor mij: een kraampje waar je alle soorten passen of kaarten (vb. studentenkaart) kon laten maken én een man die mij d.m.v. kaartje met een foto van een aapje een monkey blowjob aanbood zonder zich iets aan te trekken van Michelle die naast me liep. Daar schoten we beide direct van in de lach terwijl de man vlug wegwandelde.Een ander gedeelte in Bangkok is Chinatown dat enkel gedurende de dag uitpuilt van leven. Smalle straatjes volgepakt met mensen en winkeltjes die vanalle rommel verkopen en rondom eetkraampjes die verschillende lekkernijen aanbieden. Andere winkels verkopen dan weer kruiden, gedroogde zaken, snoep,.... De chinese restaurants die met hun grote uithangborden de straten vullen en kleuren bieden telkens weer haaienvinnengerechten aan. De haaienvinnen liggen gedroogd en soms met een bek tentoongesteld aan de voorbijgangers. Ja ja, hier mag dat allemaal nog geserveerd worden zonder meer.Na de interessante stad reden we zuidwaarts met de trein richting Pranburi. Althans dat was de bedoeling toch. Al snel liep de trein 2u vertraging, waardoor we de beslissing namen om vroeger af te stappen in Petchaburi. Omdat het al 21u was en we geen hotel hadden geboekt leek ons dat de beste keus. Veel accomodatiemogelijkheden waren er niet in dit dorp, maar we vonden er toch een Thais met behulp van serveersters uit een restaurant.De stad Petchaburi staat bekend om zen vele tempels die bij ons ondertusse de spuigaten al uitkomen. De boodschap was dus zo snel mogelijk verder te reizen. Om niet meer met de trein te reizen zochten we met een scooter naar een busstation dat voor ons onvindbaar was, uiteindelijk boekten we dus toch een treinticket.Om de dag te vullen bezochten we toch een tempel waar we wel iets grappig meemaakten. Op een trap zat een aap te slurpen van een flesje water waar een gatje in zat. Even later had de aap er genoeg van en ging door, waarbij Michelle dacht het flesje te openen zodat de aap gemakelijker kon drinken. Wat ze niet zag was dat de aap maar een paar meter verder zat en met dat ze het flesje oppakte sprong de aap richting Michelle met ontblote tanden. Het gevolg Michelle schrok en smeet het flesje wag zonder gevolgen. Daar moest ik wel eens goed mee lachen. Een beetje later maakte we dan nog iets mee met apen net toen we chips waren gaan kopen. We liepen beide iets te knabbelen en Michelle had een plastic zak vast met chips in die door een stel apen in beslag werd genomen. Ik dacht er nog aan om hem terug te pikken totdat ik zag met hoeveel ze waren. Het risico niet waard, verloren zaak. Kleine r*tzakken!!!Diezelfde dag begon ik koorts te krijgen, die vooraf was gegaan aan 4 dagen hoofdpijn, en snachts opliep tot 39,1 graden. Zweten, kou, warm, rugpijn en hoofdpijn zijn net als ik had de symptomen van malaria of dengue maar ook van griep. Dit maakt dat je best bloed kan laten testen om bepaalde dingen uit te sluiten. De volgende dag reden we eerst met de trein naar Chumphon waarna we naar het ziekenhuis gingen om me te laten testen. Na een bloed-,urine- en snot-staal te hebben genomen en getest werd malaria en dengue uitgesloten. Er werd enkel een urinale ontsteking vastgesteld waarvoor ik een antibioticakuur kreeg. Aangezien we dan toch al in het ziekenhuis waren maakte Michelle daar ineens gebruik van om haar oren eens te laten uitspuiten. Al enkel maanden heeft ze het probleem dat voor het minste haar oren verstopt komen te zitten en aangezien we binnekort willen gaan duiken is dat geen slechte beslissing. Maar tot op deze dag heeft ze er spijtig genoeg nog steeds last van en zullen we dus nog eens naar een dokter moeten gaan.8 maart vertrokken we met de bus richting Phuket dat volgens de reisgids een interessant eiland is. Sloeg ons dat efkes tegen, we huurden een scooter voor een dag waarbij we ten eerste goed verbrand waren omdat we de zonnecrème vergeten waren en ten tweede niets anders dan volgepropte toeristische stranden vonden. We konden dus vaststellen dat Phuket maar een 1 dags avontuur ging worden. Savonds werden we dan wel aangenaam verrast door een straatfeest waar we verbleven. Veel lekker eten gezien, geroken en geproefd. Ter entertainment maakten lokale artiesten dan muziek of voerden een kleine show. Niets al te groot maar best gezellig.