Fauna en flora

Op 2 februari kwamen we aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Daar verbleven we maar 2 nachten aangezien er niet zoveel interessante bezienswaardigheden zijn, op de S-21 gevangenis na. Het was eigenlijk niet echt een gevangenis want er zijn slechts 7 mensen, van de geschatte 17.000, levend uitgekomen na de bevrijding van Vietnam. Er werden dagelijks gemiddeld 100 mensen (mannen, vrouwen en kinderen) gefolterd en geëxecuteerd op onmenselijke manieren. Dit was het werk van de rode Khmer en hun leider Polpot die vooral onschuldige mensen oppakten om te folteren en te verhoren tot ze uiteindelijk bekenden iets gedaan te hebben terwijl het niet waar is omdat ze de pijn niet meer konden uitstaan. Daarna werden ze dan geëxecuteerd, doodgefolterd of lieten ze ze verhongeren.Abnormaal waar mensen tot in staat zijn in zo'n tijden. Uw ziel moet op die moment toch uw lichaam verlaten om zulke praktijken uit te voeren. Zelfs onwetende onschuldige tieners werden gebrainwashed om te werken in die gevangenis en hun eigen volk te vermoorden en ook al beseften ze uiteindelijk dat het verkeerd was konden ze er niet onderuit anders werden ze ook omgebracht.Je kon ook veel bekentenissen lezen van mensen die in de gevangenis werkten en ook van 7 overlevenden die hun vaardigheden (schilderen, loodgieterij,...) gebruikten om in leven te blijven. Gruwelijk wat die mensenallemaal meemaakten!De S-21 gevangenis en een bus zoeken naar de volgende bestemming is het enige wat we deden op mijn verjaardag, maar dat vond ik niet erg aangezien ik het geld waar je normaal is goed van gaat eten en drinken kan sparen voor andere activiteiten zoals het spotten van de Irrawady dolfijnen in Kratie. Op 5 februari huurden we 2 fietsen om naar Kampi te rijden waar we met een bootje op de Mekong rivier gingen en redelijk veel dolfijnen zagen ondanks er nog maar 70 van die soort leven. Dit komt doordat ze tijdens de oorlog in grote hoeveelheden werden gevangen voor hun olie. Om deze reden mogen er geen boten, op de toeristenboten na, meer komen in hun leefomgeving. Na een tijdje zaten de dolfijnen vlakbij een zandbank waar de kapitein aanmeerde en een dutje deed terwijl wij konden spotten. Op die moment kwamen er ook wat lokale kinderen aan die onder de indruk waren van de onderwatercamera waardoor we ze er even mee lieten proberen, dat vonden ze wel leuk. Na een goed uur vaarden we terug en stapten we in het heetst van de dag terug op de fiets om terug naar Kratie te rijden langs de vele paalwoningen. De paalwoningen in Cambodja worden niet gebruikt om veilig te zijn bij overstromingen maar om te schuilen voor de zon. Elke dag tussen 12 en 15u sluiten zowat alle winkels en stoppen de mensen met werken om de warmste moment vande dag door te brengen in een hangmat onder hun huis en ik kan ze geen ongelijk geven. Werken als het 35 graden is met de brandende zon op het hoofd is niet echt plezant.De volgende dag vertrokken we voor een rit van 6u in eenvolgepropte mini bus richting Ban Lung. Op een gegeven moment zaten we met 19 personen in het busje waarvan 9 toeristen met een grote rugzak die ze achter het busje vastbonden met wat touw omdat er al zoveel gerief in het busje lag, precies sardientjes :). Dat was die ene dollar minder niet waard ten opzichte van een normale bus en dus maar goed voor 1 maal. Moest je je afvragen waarom ik dollar gebruik; Dit komt omdat de plaatselijke valuta (riel) eigenlijk bijna minder wordt gebruikt dan de US dollar, zelfs in automaten kan je enkel dollars afhalen.Eens aangekomen in Ban Lung zijn we bijna gelijk een 3 daagse jungel trek gaan vastleggen met 5 andere toeristen die we leerden kennen tijdens de rit naar Ban Lung in de mini bus. Op 7 februari verzamelden we om 8.30u aan de touroperator waarna een 4x4 ons oppikte om ons tot aan de ferry te rijden (1u rijden). Daar wachte onze gids Sath ons op om samen de ferry te nemen. De ferry bestond uit 4 of 5 houten bootjes met een plank op en een motor die plaats biede voor 1 busje, 10 moto's, wat fietsen en mensen. Het busje dat bij ons op de ferry stond zat zo volgeladen met bier dat het de helling niet op kon en ongecontroleerd terug begon te bollen richting de ferry zelfs met ingedrukte remmen. Allegeluk had er iemand de reactie om een blok hout achter de wielen te steken zodat hij tot stilstand kwam. Vervolgens probeerden ze eerst nog eens met zen alle het busje naar boven te duwen waardoor ze er bijna onder lagen omdat het niet lukte. Uiteindelijk laadde ze het bier allemaal uit en kon het busje naar boven rijden.Eens veilig van de ferry werden we met de moto opgepikt om 9 kilometer verder een dorp te bereiken via smalle hobbelige wegen met krammikelige 'bruggetjes' en diepe putten. Bij 1 van die putten moest ik snel van de moto springen en beginnen duwen omdat we anders achteruit begonnen te rijden en zouden vallen. Ja dat was een spannend ritje moet ik zeggen.Tegen 12u was iedereen dan aangekomen inclusief de 2 porters Djim en Djoy die in dat dorp wonen en kon de trekking beginnen. De eerste uren wandelden we in jong bos,en struiklandschap waar we tijdens een pauze probeerden tarantulas te vangen door met een rietje in hun holltje te gaan en stilaan terug te trekken, maar zonder succes. Het bleek te warm te zijn voor de beestjes om buiten te komen. Tarantulas zijn hier in Cambodja een delicatesse net als krekels en andere insecten die je nadat ze gefrituurd zijn uit het vuistje kan eten. Onderweg naar Kratie hebben we trouwens zo een tarantula en krekel gegeten en ik moet zeggen dat het eigenlijk niet slecht smaakte :).Na 4u wandelen in de zon kwamen we aan een rivier die we over moesten steken om in de echte jungel te geraken en waar we tevens even een plonske mochten maken om ons te verfrissen, hoho dat deed echt zo goed. Eens we in de jungel zaten begonnen alle planten stekels te krijgen en moest je regelmatig ergens onder, over of tussen kruipen. Behalve Djim de drager die 1,5m is of zelfs kleiner liep de helft van de tijd voorover gebukt om doorns te ontwijken. Na een uurtje kwamen we aan een watervalletje omringt door dichte jungel waar we de dag beïndigden en het kamp opstelde. Terwijl wij mochten plonzen aan de waterval begon de gids en de dragers traditionele bamboesoep te maken. Hierbij wordt een dik stuk groene bamboe afgekapt van ongeveer een meter lang waar vanalle groenten en wat vlees wordt ingestoken en op het vuur wordt gelegd. Na 20 min. gekookt te hebben was het klaar en aten we gezellig samen rijst met bamboesoep, lekker lekker. Na het lekkere eten en een beetje rust deden we een kleine avondwandeling in de hoop wat nachtleven te zien. Met een pillamp in de hand of op het hoofd doolden we een klein uurtje rond en zagen we enkel een klein slangetje en heel wat mieren die een regengeluid maakten. Na de wandeling was iedereen moe en kropen we in onze hangmatten die heel dicht bij elkaar hingen, zo dicht dat als iemand bewoog de rest meebewoog. Veel is er die nacht dus niet geslapen :). Tegen 6u smorgens wanneer de zon juist op is was iedereen dan ook al wakker. Even later stond ons omeletje, brood en koffie klaar, pure luxe. Nadat we krachten hadden opgedaan ruimden we alles op en gingen weer op pad. Die dag lieten de gids en dragers zien welke planten nuttig zijn en waarom of gaven ze een natuursnackje. Zo lieten ze planten zien die helpen tegen malaria of diarree alsook de plant waar ze shampoo van maken enzovoort, intressant en lekker. Ook vandaag moesten we weer een rivier oversteken waar we ons even konden afkoelen terwijl onze lunch werd gemaakt. Na de lunch hadden we nog een gesprek met Sath over de regering van Cambodja en de lonen van de mensen. Blijkbaar is de regering zo corrupt als maar zijn kan de laatste 20 jaar terwijl elke 4 jaar een stemming gebeurt waarbij een andere partij normaal meer stemmen heeft. Hierdoor gaan de maandlonen van bijvoorbeeld fabriekswerkers voor 80 procent naar de regering waardoor ze soms maar 40 dollar overhouden. Om deze reden proberen vele in het buitenland te gaan werken, maar om dat te bekostigen moeten ze vaak alles verkopen waarbij het meestal niet zoals gepland loopt en ze terug in hun eigen land terechtkomen en niets meer hebben. Vele mensen hopen dan ook op internationale hulp om de stemmingen te begleiden, maar zolang er geen revolutie ontstaat zal dat niet gebeuren. Door de regering worden ook veel bomen in de jungel omgekapt om voor veel geld te verkopen of voor rubberplantages aan te leggen, terwijl de mensen die er leven dat niet mogen of ze geraken in de gevangenis. Zo zijn er 7 mensen neergeschoten die in opstand kwamen. Terwijl Sath dit vertelde zag je dat er woede in hem opkwam terwijl hij glazige ogen kreeg van de tranen die op de rand van uitbreken stonden. Die mensen hebben het toch nog niet gemakkelijk gehad in hun leven als je de laatste 60 jaar bekijkt, zo zielig. Ondanks dit alles zijn het toch lieve tolerante enthousiaste mensen waar ik nog veel van kan leren.Na het pakkende verhaal begon onze tocht richting een huisje van minority people die aan de jungel wonen. Daar brachten we een gezellige avond door en leerden we hun traditites kennen. Zo aten we de gekende superpikante vispastei die tot een jaar goed blijft en ik bedoel niet in een diepvries want dat hebben ze niet en dronken we van hun lekkere rijstwijn, gekend als netewei voor de Cambodjanen. Ieder om de beurt dronken we een kruik leeg en hadden we leuke gesprekken of pogingen (taalbarrière) en toonden we trukjes die ander probeerden na te doen. Nadat kruik 1 op was ging het grootste deel van de groep slapen en bleef enkel Scott, Djim, Djoy en ik over om nog 1 kruik baas te maken. Het steeg me al snel naar men hoofd waardoor ik, zoals gewoonlijk als ik zat ben, weer iedereen graag te zien :). We maakten in ieder geval nog veel plezier en ook teveel lawaai, maar het was een mooie avond. De volgende dag daarentegen heb je altijd wat spijt van de grote man te hebben uitgehangen. We moesten maar 3u wandelen de volgende dag wat niet zoveel is behalve als je je nog wat zat voelt en bijna in slaap valt. Rond de middag kwamen we aan in Voen Sai waar we de trek begonnen zijn. Daar namen we afscheid van Djim, Djoy en Sath die ons waar voor ons geld gaven en zelfs wat extra. Het was een aangename ervaring met interessante mensen die ik niet snel zal vergeten.De volgende dag zijn we wat gaan relaxen op een piertje aan een kratermeer om volledig te ontspannen en uit te rusten. Perfect om terug te kijken op een geslaagde trekking!