Het warme zuide

op 17 januari begon de tocht richting de mekong delta via het drukke Ho Chi Minh city, het beloofde een zware en lange dag te worden. En ja hoor vanaf we in de buurt kwamen van de hoofdstad werd het lekker druk op de baan, ontelbare camions en moto's die zich zo snel mogelijk door het verkeer probeerde te wurmen. Op de drukkere autostrades worden de 3 rijstroken verdeeld over de soorten voertuigen. Zo is enkel het rechtse baanvak voor de moto's en de andere 2of 3 stroken voor 4 wielers, normaal gezien toch. De camionchauffeurs konden het soms niet laten om de moto's van de baan te drukken en op het rechtse baanvak te gaan rijden. Dat maakte dat je tussen de camions door moesten proberen te rijden of over het zand en losse stenen naast de baan, dat maakte het soms wel eens spannend. Allegeluk stond de arm der wet soms eens langs de weg om de camions aan te houden die zichzelf privileges toedienden om op het rechtse baanvak te gaan rijden, gerechtigheid :). Natuurlijk is de politie niet altijd een hulp, zo sprong er een politie agent voor ons op de baan waardoor ik alles moest dichtgooien om hem niet omver te rijden. We kregen een boete omdat ik even op het middelste vak reed om wat in te halen wat soms niet te vermijden is want op de rechtse rijstrook zijn er ook veel spookrijders, voetgangers en eetkraampjes op wielen. Maar hij had gelijk en daarbovenop kan je niet klagen voor een boete van 8€. Na een lange dag kwamen we dan eindelijk aan My Tho waar we de nacht doorbrachten. De volgende dag reden we door naar Vinh Long waar we een tour boekten om de drijvende markten te bezoeken op de rivieren van de mekong delta en andere kleinigheden. Zeer teleurstellend en niet zoals op de foto's, maar ik denk dat dat de oorzaak is van de bruggen die gebouwd zijn waardoor je overal met een voertuig raakt en boten zowat overbodig worden. Aangezien de mekong delta niet zoveel voorstelde reden we op 20 januari verder naar Ha Tien waar we de ferry zouden nemen naar het eiland Phu Quoc. Onderweg reden we niet enkel over autostrades maar ook over gezellig baantjes langs een riviertje en kleine mooie dorpjes. Daarom stopten we regelmatig wel eens om een ijskoffie te drinken in de kleine bars die steeds zijn voorzien van hangmatten waar je even kan relaxen, geniaal. In Ha Tien liet Michelle haar haar knippen in 1 van de vele multischoonheidssalons (kapper, nagelstylist, massage, pedicuur,....) die ze overal in Vietnam hebben. Daarbij brak het zweet haar uit omdat de kapster niets Engels sprak en alles dus met gebaren moest gedaan worden. Met de schaar en een mesje ging ze aan het werk en deed ze een groot stuk van Michelle haar haar. Ze was er natuurlijk zelf niet tevreden mee alhoewel ik het wel goed gedaan vond en na een aantal dagen was er ook zelf tevreden mee.21 januari namen we de ferry naar Phu Quoc waar we de volgende 6 dagen doorbrachten. Op het hele eiland loopt maar 1 asfalt weg waar ze op sommige plaatsen nog aan het werken zijn. Dat maakte de andere zandweggetjes met rood zand waardoor je soms wel met een kleurtje van de moto stapte. Door die weggetjes werd het wel plezanter om het eiland te verkennen omdat deze tussen de jungle lopen en je soms plots aan een strand of in een dorpje terechtkomt, fantastisch. We hebben dus veel gechilled op het strand met zand zo wit als een bruidsjurk en in de zee geplonsd die helderder is dan ik ooit zag :). Dat maakt het perfect om te snorkelen en dat deden we ook, we boekten een snorkel en vis tour aan de zuidelijke eilanden. Het weer was perfect, de koraalriffen en vissen prachtig en het eten lekker, een mooi daggetje dus. Daarbovenop ving Michelle een mooi visje dat we terug vrij lieten. Zalig om zo te gaan snorkelen en achteraf even op te warmen in de zon op de kant van de boot terwijl je aan vissen bent. Na 6 dagen zon, zee en strand hadden we er wel even genoeg van en vaarden we terug naar het vasteland om de tocht naar de hoofdstad en laatste bestemming van Vietnam te beginnen, Ho Chi Minh city. Op 28 januari net voor we op de bestemming aankwamen kregen we nog een platte band wat de onverwacht vlotte rit door de drukke stad even verpestte. Na vlug even de band te hebben laten opblazen bereikten we de bestemming en vonden we een hotel in een achterstraatje. We namen geen tijd om te rusten en lieten de achterband van de moto herstellen, olie verversen en een grote kuisbeurt gebeuren want dat was wel nodig. Daarna drukten we flyers af die we op de straat ophingen en in travel agency's en hotels ophingen. Die dag zelf sprak iemand ons nog aan die geïntresserd was en de dag erna wel eens een testritje wou doen. Na een kort ritje wat praten over bezienswaardigheden en tips voor op de baan was het in de pocket. We kregen 300$ waardoor we 80 $ winst maakten, wooohoooow! Met dat geld hebben we onze buik elke dag goed volgegeten, de bus naar en het visum van Cambodja geregeld, daarbovenop konden we nog een deel geld omwisselen in de Cambodjaanse riel. Een groot succes dus!!! We bezochten ook intressante plaatsen zoals het war remnants museum waar er weer gruwlijke beelden te zien waren van tijdens de oorlog en de gevolgen op de mens en natuur door de toxische wapens die gebruikt zijn. De gevolgen van op de mensen zijn soms nog steeds zichtbaar in de vorm van afwijkingen. Deze mensen kunnen in het beste geval nog wandelen met krukken, maar meestal zitten ze in een zelf gemaakt karretje of liggen ze op een plank met wieltjes. Deze mensen verdienen veel respect want ze leven niet van bedelen maar vooral van verkoop van lotjes en dergelijke. Dat maakt dat ze heel de dag op weg zijn en de manier waarop is niet altijd even simpel, maar ondanks alles zijn ze toch vriendelijk en kan er steeds een laggetje af. We zijn ook eens een koffietje (heel duur) gaan drinken in het hoogste gebouw van de stad om een overzicht te krijgen op de stad, prachtig om te zien eigenlijk. Dan kun je pas eens zien hoe belachelijk groot de stad wel niet is. Het straatleven in de stad is ook echt zo plezant en gezellig. Overal eetkraampjes, café's, mensen die samenkomen om te kaarten voor geld, de kuisers die dag en nacht bezig zijn, de deuren die overal open staan in de achterstraatjes en de mensen die op de straat samenkomen om iets te eten of drinken voor hun huis,.... Daarbovenop was het Chinese nieuwjaar dan nog in aantocht wat de straten eens zo levendig maakt en er een plezante sfeer is. Het Chinese Nieuwjaar wordt niet in 1 dag gevierd maar over meerdere dagen met elke dag verschillende offers en rituelen. Het wordt eigenlijk ook vergeleken met onze kerstmis waarbij mensen zich speciaal opmaken, cadeautjes kopen, samenkomen met de familie,.... Ook een van de belangrijkste zaken tijdens deze gebeurtenis zijn bloemen en bonzai bomen, deze worden op markten met hopen verkocht om de straten en huizen te versieren. Zo is er zelfs een grote baan volledig gevuld met versieringen in de vorm van waar vietnam voor staat, echt mooi gedaan. Het echte nieuwjaar zelf misten we nog bijna door verkeerde info van het internet. Zo lagen we op 30 januari in bed toen we om 12u geknal van vuurwerk hoorden, helemaal in de war schoten we onze kleren dan maar aan om te gaan kijken. TE LAAT, we zagen de laatste pijlen nog ploffen voor het eindigde. daarom dronken we nog wat en zagen we een kleine drakendans voor we terug in bed kropen. We waren beide wel teleurgesteld dat we het hoogtepunt misten want we boekten speciaals ons busticket naar Cambodja later om dat mee te kunnen maken. Achja, we hebben een mooie tijd gehad in Vietnam en kunnen er tevreden op terugzien, dat is het geen wat telt voor mij.