Zuidwaarts

Op 3 januari begon onze trip naar het zuiden en die was niet zonder problemen verlopen. We moesten vaak grotere afstanden afleggen voor we op een bepaalde bestemming konden geraken en onderweg hebben we 2 mankementen gehad aan de moto. De ene keer sprong de gaskabel en de andere keer vloog de ketting van de tandwielen omdat ze versleten was. Allegeluk reden we steeds langs drukke banen met overal winkeltjes en garages waardoor na een uur meestal alles terug gemaakt was. De ene dag was het ook wat drukker op de baan als de andere of regende het wat meer of waaide het wat harder waardoor we soms minder ver geraakten dan verwacht, maar al bij al verliep de trip nog redelijk goed. Op 5 januari kwamen we aan in Hué waar we de imperial city bezochten. De imperial city bestaat uit een grote reeks oude gebouwen die omringt zijn door een grote muur en ooit het huis veste voor een keizer en zijn lieden. Spijtig genoeg is door de Amerikaanse oorlog (die hier zo genoemd wordt) tussen '55 en '75 de stad sterk getroffen geweest door bommen waardoor er grote renovatiewerken bezig zijn aan vele gebouwen. Ondanks dit alles ziet de stad er nog goed uit. We verbleven 2 nachten in Hué in een toeristisch gedeelte waar vele kleermakers de toeristen hun noden volmaken. Natuurlijk was Michelle daar 1 van, ze is erverschillende winkels afgegaan en kocht haar eigen 3 kleedjes. Dat duurde wel even dus was ik maar naar het hotel teruggegaan om al da geshop ni mee te moete doen, de meeste mannen zullen mij wel begrijpen ;).
7 Januari reden we verder naar onze volgende bestemming, Hoi An. Daar verbleven we 4 nachten omdat we ons visum er lieten verlengen voor een maand extra. Dit deden we maar aangezien we anders niet voldoende tijd zouden hebben om alles te kunnen bezichtigen en de moto te verkopen voor we naar Cambodja vertrekken. Allegeluk was het lange wachten op onze visa niet verloren aangezien Hoi An een mooie gezellige dorp is met lekkere restaurantjes, markten en keiveel kleermakers. Bovendien kan je nog verschillende eilanden rondom Hoi An bezoeken.
Hoi An is het mooiste dorp dat we tot nu toe zagen in Vietnam omdat het kleine gezellige straatjes heeft, mooie oude gebouwen, een rivier die erdoor loopt en savonds gezellig wordt verlicht met kleurrijke lampions. Super plezant om savonds gezellig door de straatjes te slenteren op zoek naar een gezellig restaurantje om goe te smullen. Zo zijn we 1 avond in een overdekte markt gaan eten waar het eten voor je neus gemaakt wordt in een kraampje naar keuze zoals de locals het daar doen. Overdag bezochten we 2 eilandjes waarvan we 1 overreden met kramikkelige gehuurde fietsen zonder remmen, een steenhard zadel en een scheef stuur. Dat was wel leuk en mooi ook, kleine padjes over rijden en soms eens stoppen om te relaxen en rustig iets te drinken, dat is het leve se. Ook bezochten we de Cham ruïnes in My Son die spijtig genoeg ook sterk gelden hebben onder de oorlog. Het is zeker wel de moeite waard om ze te bezoeken omdat ze liggen in de jungle en zelfs een beetje deel uitmaken van denatuur.
Op 11 januari waren onze visa klaar en konden we de trip voortzetten richting Nha Trang. Onderweg bezochten we nog een oorlogsmuseum met begraafplaats in Son My waar we afschuwelijke beelden kregen te zien over een afslachting van onschuldige mensen. De Amerikanen hebben daar werkelijk een bloedbad aangericht, ze brachten meer als 500 mensen om het leven waaronder vrouwen en kinderen. Die afslachting werd in een Amerikaanse krant dan zelfs nog omschreven als een succesvolle overwinning, echt ziekelijk. Ik kan mij niet voorstellen hoe het eraantoe is gegaan in die oorlog en dat is dan nog maar het verhaal over 1 dorp.
Na een overnachting in Tam Quan en rijden door weer en wind kwamen we op 12 januari aan in Nha Trang. Deze stad heeft eigenlijk niet veel te bieden op een spa na, die zijn we dan ook maar gaan bezoeken. Een hele dag hebben we daar gerelaxed, we namen er een modderbad dat wel een beetje koud was, een lekker warm bad en zwommen wat in een zwembad, allemaal in de openlucht. In het modderbad en het water dat ze daar gebruiken zitten veel natuurlijke mineralen die gezond zijn voor de huid. Daarom vertrokken we op 14 januari met een lekker zacht velleke en helemaal ontspannen richting de central highlands om mooie watervallen te gaan bezichtigen. Zo zagen we de Pongour falls gelegen in een kloof tussen de natuur en de Dambri falls die precies in een attractie park liggen. Beide echt heel mooi en perfect om rustig te pickniken. Er waren echt amper toeristen waardoor we precies altijd het hele domein voor ons alleen, oe yeah :). Aan de Dambri falls kon je ook in een kleine railway door het park maar dat trok echt op nix spijtig genoeg. Kort, traag en geen uitzicht, eigenlijk een dure lift om aan de watervallen te geraken. Ook kwamen we na wat wandelen een kleine zoo tegen in het park. Daar zagen we wat schrijnende beelden van dieren. Ze hadden vier beren waarvan 2 kolossen in een rond kot met een diameter van 3 meter. Ook de andere 2 beren zaten in een veel te klein kot en zagen er niet goed uit. Toen we een beetje verder wandelden zagen we ook een klein podium met toestellen waar de dieren kunstjes op moesten doen voor de toeristen in het hoogseizoen. Ook was er natuurlijk een olifant terbeschikking om een toertje op te doen en kon je ook krokodillen gaan bezichtigen en andere dieren die oftewel met teveel in een kot zaten of in een te klein kot, waarom dat ze in zo'n klein kot moeten snap ik niet want er is daar plek genoeg om een groter te zetten. Spijtig dat die dieren zo moeten afzien om toeristen te entertainen en geld in de kas te krijgen.