India last part

14 november kwamen we dan eindelijk aan in Agra en vonden een verblijfplaats in tourist rest house, veel te ver van de taj mahal maar het was er goed. De volgende dag was het vrijdag en bleek de taj mahal gesloten voor toeristen, enkel moslims mogen dan in het domein om te gaan bidden wat we niet wisten natuurlijk. Daarom zijn we maar op een dakterras dichtbij iets gaan eten met zicht op de taj. Verder liepen we nog wat rond in Agra en konden we vaststellen dat er verder niets te doen valt buiten een fort en de taj. De taj blijkt het mooist bij zons -op, - ondergang en bij volle maan, daarom besloot ik, Michelle niet omdat ze het te duur vond en niet geïntresserd is in de taj, vroeg op te staan en het wonder bij zonsopgang te gaan bezichtigen. Veronderstel dan niet dat je daar alleen staat om 6u, integendeel er staan dan al een stuk of 100 mensen die niet kunnen wachten. Om 6.35u gaan de poorten dan open en moet je 2 controles passeren vooraleer je binnen mag. Allegeluk stond ik redelijk vooraan in de rij met als gevolg dat ik de taj kon vastleggen zonder toeristen. Daarna was het puur genieten van de perfectie! 1 gigantische blok uitgehouwen marmer in symmetrie. Dit wonder heeft keizer Shahjahan laten bouwen voor zijn derde vrouw die overleed tijdens de geboorte van hun 14de kind. In de tombe waar de vrouw begraven ligt samen met de keizer mogen spijtig genoeg geen foto's getrokken worden.
Nadien zette ik me nog een tijdje op een bankje om gewoon te staren naar de taj tot er een mierennest van toeristen ontstond. Dan werd het tijd om te gaan.
Om 21u savonds vertrokken we met de trein richting Varanasi om de volgende dag rond 10u aan te komen. Eens een guesthouse gevonden vertelde de gastheer dat dev diwali die avond werd gevierd, waarvan we niet op de hoogte waren maar wel leuk vonden.
Dev diwali is het volle maan festival dat enkel aan de ghats in Varanasi wordt gevierd. Hierbij worden duizenden kaarsjes aangestoken op de trappen en in verscheidene vormen gelegd. Ook werden er veel kleurtekeningen gemaakt op de grond met kleurpoeder en werden er weer a volonté bommetjes en vuurwerk afgestoken. We liepen de ghats af tussen de massas volk en gingen volledig op in het gebeuren.
De volgende dag bleek het of er niets gebeurd was aan de ghats. Alles was al opgeruimd, alleja met de waterslang in de ganges gespoten.
Aangezien we een serieuze waterlek hadden in de kamer de vorige nacht gingen we maar op zoek naar een ander verblijf. Deze vonden we dicht bij de main burning ghat. Na onze bagage te hebben afgezet gingen we daar eens een kijkje nemen om te zien hoe zo'n crematieritueel in zen werk gaat. Daarbij kreeg ik wat hulp van een jongeman die achteraf wat geld vroeg natuurlijk, maar in plaats daarvan kreeg hij een chaj en een sigaretje.
Het ritueel begint met dat de overledene die gewikkeld in doeken op een bamboe draagrekje op de schouders van 4 familieleden naar de burning ghat word gedragen. Daar wordt deze ondergedompeld in de Ganges om de zonden weg te wassen. Vervolgens gaat de familie naar de kapper om alle hoofdhaar te verwijderen. Daarnaast doen ze dan ook nog witte kleding aan en wassen ze ook zelf hun zonden weg in de Ganges. Intussentijd wordt het peperdure hout gestapeld dat uit heel India naar hier word vervoerd. Het prijskaartje loopt soms op tot 500 rps. per kilo afhankelijk van welk soort hout gekozen word. Dat komt dan neer op een totaal van 180€ wat niet voor de gemiddelde Indiër betaalbaar is. Vervolgens wordt de overledene af het draagrekje gehaald, van de doeken ontdaan en op de houtstapel gelegd. Deze wordt dan overgoten met olie om dan de stapel aan te steken met een fakkel van stro door een familielid. 3u later is het lichaam dan 'volledig' opgebrand. Enkel de borst bij de man en de bekken bij de vrouw verbranden niet omdat deze meer ontwikkeld zijn. Deze overblijfselen worden dan in de Ganges gegooid. Op dzze manier ontloopt de overledene de reïncarnatiecirkel en gaat dan naar het hiernamaals. Er zijn uitzonderingen op de regel, 5 soorten mogen terugkeren naar de aarde. Dat zijn kinderen tot 15 jaar omdat deze nog niet gezondigd hebben krijgen ze een 2de kans, zwangere vrouwen, heilige mensen, leprozen en dieren (ook mensen die gebeten zijn door een cobra omdat het een heilig dier is). Deze worden niet gecremeerd maar met een steen vastgebonden en in het midden van de Ganges gegooid. De plaats waar duizenden mensen zichzelf en hun kleding wassen en zelfs van drinken.
De volgende dag verlieten we deze stad, waar pelgrims een leven van zonden komen wegwassen en overledenen de reïncarnatiecirkel ontlopen, richting de Nepalese grens.