India part 5

16 oktober hebben we rondgereden met de brommer en een fort gaan bezoeken. Niet veel speciaals. Wel leuk om de warmte te ontlopen door de afkoelende wind tijdens een brommerrit.
De dag erop zijn we vertrokken richting vagator. Een hippie-verblijfplaats aan de zee, veel toeristen dus. Vooral russen en Israelieten waar de lokale mensen het niet zo mee hebben door hun manier van doen.
We hebben er veel gerelaxed, in de zee geplonsd, gewandeld en een fort bezogd. Wel grappig, toen we op weg waren naar het fort trapte michelle in een mensen k*k die ze vervolgens over haar been kreeg. Kwaad dat ze was vroeg ze om een nat doekje dat we normaal altijd bijhadden, maar toen natuurlijk niet. Veel Indiërs doen hun behoefte waar dan ook en dat was nu spijtig genoeg op ons pad. Vanuit het fort hadden we een goed uitzicht op de stranden waardoor we een gezellig, rustig en klein strandje spotten. Daar gingen we dan maar snel naartoe om af te koelen in de zee en michelle eens goed te wassen :).
De volgende dag (20 oktober) zouden we normaal gezien vertrekken naar een rustig en mooi plekje met weinig toerisme om Michelle haar verjaardag te vieren. Spijtig genoeg hebben we na een hele dag wachten in de warmte de bus toch maar niet gepakt aangezien deze propvol zat m.a.g. dat we 3u zouden moeten rechtstaan. Daarom zijn we toch maar een dag langer in Vagator gebleven en de dag erop richting Pune vertrokken met een luxueuzere bus voor een rit van 12u.
Eens aangekomen hebben we Michelle haar verjaardag eens decadent gevierd. We namen een duur hotel, aten in een chic restaurant en gingen eens gezellig naar de cinema. Het lekkere Italiaans eten en een lekker wijntje heeft Michelle het meeste gesmaakt, het genot droop van haar af! Wel leuk om te zien. Achteraf hadden we er toch wat schuldgevoel aan overgehouden aangezien er hier in Pune zoveel mensen op straat leven. Daarom besloten we toch niet meer op die manier iets te vieren.
Pune zelf is een bussines stad waar ook veel westerse mensen werken. Integendeel van wat onze gids zei is er helemaal niet veel te zien hier op wat grote hotels, resorts en clubs na.
23 oktober vertrokken we richting Mumbai vroeger gekend als Bombay. De stad die nooit slaapt, waar bollywood zijn roots heeft en het grootst is, waar vele mensen hun succes komen zoeken maar meestal in de slums terechtkomen, .... Met andere woorden waar het bruist van leven.
Na door de lange files doorheen de grote stad te zijn aangekomen in onze kamer van 3 bij 2 zonder raam, denk aan de slaapkotjes in de film 'the beach', zijn we direct op een korte verkenning gegaan. We wandelden langs de gateway of India waar massas mensen samenkwamn om foto's te trekken en te genieten van het zicht op de zee.
De volgende dag trokken we eropuit voor een serieus dagetje wandelen in de hitte. Niet echt slim want we werden beide wat kort en bitsig tegen elkaar. Natuurlijk was het maar van korte duur dus alles nog steeds in kannen en kruiken! We zagen die dag vele historische gebouwen in hun pracht, een chemische zee en een vuil strand waar arme mensen op zoek waren naar bruikbare dingen, parken en vele winkeltjes, precies 1 grote markt. Spijtig genoeg kwamen we ook overal bedelnde kinderen, vrouwen, mannen, leprosen, gehandicapten,... tegen. We hebben 'velen' wat centjes gegeven en eten als we over hadden. Zo erg om te zien dat er zoooveel straatmensen leven. Van de 16 miljoen inwoners die Mumbai telt lijkt wel 1/3 dakloos of ze leven in een klein kotje gemaakt van afval van op de straat. Ik kan je zeggen dat het vreselijk is om te zien. En vreemd genoeg zie je velen enkel met een lach op hun gezicht en proberen ze je zonder meer te helpen.
25 oktober zijn we naar Matheran gegaan als daguitstap om even de drukte te ontlopen. Matheran is een dorp gelegen op een plateau 500m boven zeeniveau in een nationaal park. We reden eerst 2u met de trein om dan de taxi te delen met een leuk gezinnetje tot aan de grens van het park. Dat drukte de kosten wat. Vanaf de grens van het park mochten geen voertuigen verder en werden enkel de fietsers, voetgangers, karretjes of paarden toegelaten. Wij stapten de laatste kilometers, maar 1 persoon liet zich in een houten karretje door 2 anderen naar boven duwen terwijl hij rustig op zen laptop bezig was. En de weg was alles behalve gemakkelijk, rotsen putten wortels alles wat maar kan hinderen. Wat nog spectaculairder was waren de grotere karren gevuld met staal of marmer of voedsel met een enorm gewicht die naar boven werden geduwd en getrokken door struise jonge gasten. Ze roepten allen samen om een stijl stuk te beklimmen en om tempo te houden. Fascinerend om te zien. Eens aangekomen in metheran bleken er veel Indische toeristen te zijn vanuit Mumbai die wat frisse lucht en rust komen zoeken. De goed verzorgde struise paarden stonden overal langs de kant van de weg klaar om door toeristen bereden te worden naar mooie uitzichtpunten. Wij stapten en zwete liever zelf wat natuurlijk :). Rondom matheran is een heel wandelpad voorzien met verschillende uitzichtpunten. Werkelijk prachtig! Ook zagen we dat er verschillende death rides waren tussen de verschillende punten. Dat wouden we wel eens doen natuurlijk, maar Michelle vertrouwde het niet echt om haar leven in de handen van de Indiërs te legge. Na enige tijd besloten we het toch maar te doen. Suuuuper leuk en spannend om over een kloof van 500m diep te vliegen. Een zalig gevoel. S9ijtig genoeg mochten we niet filmen tijdens de afdaling om veiligheidsredenen, wat te verstaan is natuurlijk. Na een leui dagetje wandelen in de schaduw tussen de bomen met mooie uitzichten was het tijd om terug af te dalen richting Neral om van daaruit de trein te nemen richting Mumbai. Dit deden we met de toy train. Een klein schattig treintje dat mooie uitzichten bied langs de steile afgronden. Het ging traag maar was zeker de moetje waard.
De dag nadien besloten we de slums van de film 'slumdog millionaire' te bezoeken, Dharavi genoemd. Langs de kant van de treinsporen zagen we al vele mensen leven en rondzoeken tussen het afval terwijl wat verderop de volwassenen en kinderen hun behoeften deden. Net buiten het station stonden al direct vele gammele huisjes, lag er overal afval en stonk het als de pest. De mensen die nog een beetje geluk hadden woonden in een stenen huisje met velen tesamen, maar dat stelde ook niet veel voor. overal waren winkeltjes zoals overal in mumbai te vinden zijn. Vele werkplaatsjes werden gevuld met afval die de creatieve mensen omtoverden tot vanalle spullen die konden verkocht worden. Ook hier lachten alle mensen en kon je zonder zorgen of een ongerust gevoel over de straatjes lopen. Na de slums te hebben gezien, geroken en gevoeld vertrokken we richting crawford market. Dit is een drukke overdekte markt waar vanalles kan kopen: groenten, fruit, kruiden, zoetigheden, verzorgingsprodukten, kleren, ... en zelfs dieren zoals konijnen, vogeltjes, puppy's (vonden we vreemd door de vele straathonden), kippen, ... noem maar op. Enkel de manier waarop de dieren werden verzorgd was schrijnend. Zoveel mogelijk in een klein kot zonder eten of drinken met als gevolg dat er soms dode diertjes bijzaten. Na de drukke dag waren we beide bekaf en besloten we maar wat te rusten in ons gezellig kotje.
De volgende dag vertrokken we savonds in een sleeper bus richting Aurangabad om de grotten ajanta en ellora te gaan bezichtigen. Zalig is dat zo een sleeper bus, een klein dubbel bedje, zachte matrasjes en een beetje privé. Slapen gegarandeerd dus :).