India part 6
8 november 2013 - Jodhpur, India
28 oktober,
eens aangekomen en een slaapplaats te hebben gevonden vertrokken we direct naar de Ellora grotten. 34 grotten uitgehouwen in een berg. Waarvan de grootste 84 bij 46 meter was en 30 meter diep. Begin daar maar eens aan met een hamer, beitel en kruiwagen. De grotten zijn ingedeeld in drie delen qua geloof, namelijk jain, hindoeistisch en buddistisch. Echt een mooi zicht zowel binnenin als van buiten. De meeste zijn nog goed intact maar sommigen zijn aangetast door mensen die hun naam of dergelijken op de muur willen zetten. Na een 4u te hebben gewandeld waren we toch wat moe mede dankzij de busrit van 12u. Dus besloten we maar terug te gaan naar onze slaapplaats met een taxi-jeep. Je zou denken dat het veel sneller zou gaan als de bus en je toch goed kon zitten, niet? Was dat maar waar, eerst moesten de chauffeur en zen hulpje zorgen dat de jeep vol zat wat een 45min. duurde. Nadat ze 15 mensen in hun jeepje hadden gepropt waar normaal 7 mensen in kunnen besloten ze toch te vertrekken. 30 min. later kwamen we dan toch aan en konden we besluiten dat de bus weldegelijk de betere oplossing is aangezien de prijs hetzelfde is, het comfort beter en de reistijd een pakje korter. Achteraf gezien wel grappig eigenlijk, maar als je moe bent toch maar niet :).
De volgende dag vertrokken we alweer, nu richting Udaipur. Daarvoor moesten we wel eerst naar Indore, een onintressante stad en zeker voor toeristen, om daar 12u te wachten op de eerste bus naar Udaipur. Om 9u kwamen we aan in onze hostel wat een heel leuk ingericht Indisch paleisje bleek te zijn voor een appel en een ei. Ook de eigenaar Raju is een man vanuit de duizend. Eens uitgepakt begonnen we met een tripje door de stad. Alle mensen waren druk in de weer om alles te versieren en voor te bereiden voor het diwali festival dat de volgende dag (1 november) begon. Het festival zelf duurt 3 dagen en de derde dag is het grootste feest. De 4de dag begint dan het nieuwe Indische kalenderjaar, dus eigenlijk is het 1 lang nieuwjaarsfeest.
De stad zelf is heel gezellig en heeft mooie plekjes. Zo zijn we een bezoekje gaan brengen aan het city palace (2de grootste paleis in India), de ghats (was- en bad-plaatsen), tempels,....
De volgende dag trokken we eropuit richting de animal rescue, die we in onze reisgids hadden gevonden, om wat te helpen voor een daggetje. Eerst kregen we een rondleiding in het domein en vervolgens mochten we kiezen waar we mee wouden helpen. We begonnen met de honden waarvan de achterpoten verlamd waren eens een goede aai- en krap-beurt te geven op hun kopje en in hun nek aangezien ze dat zelf niet meer konden. Daar konden ze van genieten en niet genoeg van krijgen. Aangezien er 300 dieren zaten op het domein was er nog wel wat meer te doen. Zo mocht ik een koe op de grond houden terwijl 2 dierenartsen de gebroken poot spalkte wat het beestje niet altijd zo leuk vond en wel eend protesteerde. Allegeluk was het niet een al te grote koe, maar wel verassend sterk, waardoor ik ze toch in bedwang kon houden. Ook mochten we de kalfjes melk geven. 1 van de kalfjes leek wel een hondje qua gedrag en kwam vragen om aandacht. Zo schattig zag het eruit dat je ook niet anders kon. Verschillende volwassen koeien lagen er gewoon te wachten om dood te gaan omdat kun maag vol afval (plastic,...) zat en ze daardoor niet meer aten. De artsen konden ook niet ingrijpen door een tekort aan middelen en zelfs inslapen was geen optie aangezien het bij wet verboden was (heilige koeien). Ook liepen er verschillende ezels rond die serieuze wonden aan hun poten hadden door de touwen waar de mensen ze mee vastmaken. Dit leide er soms toe dat de arts een poot moesten amputeren. Die wondenmocht ik onder toezicht van een arts verzorgen en inwindelen. Michelle hield zich vooral bezig met de honden en de pupys. De pupys mocht ze melk geven en er wat mee spelen. Zo lagen ze op een bepaalde moment met 4 op haar schoot en in haar armen te slapen. Echt een leuk zicht! Ook de volgende dag besloten we nog eens te gaan helpen op de animal rescue omdat het zo leuk was wat de mensen daar wel apprecieerden. Na een kleine donatie en een aangename babbel met de oprichter vertrokken we richting de douche want we roken kaar koeienstront en hond.
Die nacht ben ik meerdere malen over en weer naar het toilet moeten lopen doordat ik iets fout gegeten had. Allegeluk was het na een half daggetje in bed terug inorde met mij, maar niet met Michelle. Ze had er een lichte koorts aan overgehouden waardoor ze wat slapjes was. Met als gevolg dat ze de grote avond van het diwali festival niet kon meemaken, OCHARME. Alle toeristen en Raju als gids gingen een wandeling maken naar de festiviteiten waar ik me besloot bijj aan te sluiten. Zoals de 3 dagen voorheen waren de mensen vuurwerk en bommetjes aan het afsteken, en geen kleine bommetjes! vooral de kinderen deden het in kleine straatjes waar mensen moto's en auto's voorbijkwamen. Niet echt veilig maarja we zitten in India he, daar gebeurt niet zoveel veilig. Door de luide knallen verschoten veel mensen wat wel grappig was. 1 meisje van de groep had zich wel verbrand door afgestoken vuurwerk, maar niet erg allegeluk. De verlichte en versierde straten liepen vol met opgetutte mensen. De vrouwen zelfs NOGmooier als anders. Op vele plaatsen werd muziek gespeeld en ook dansende paarden met hun verzorgers waren van de partij. Het was een mooie avond in de bruisende stad.
De dag erop (4 november) voelde Michelle zich terug al veel beter, maar deden we het toch nog maar rustigaan. We besloten om rustig nog wat te wandelen en een boottochtje te doen op lake Pichola. Vanaop het water had je een mooi zicht op de stad.
5 november klommen we een bergje op vlak naast de stad. Van bovenaf kreeg je een mooi overzicht over Udaipur en hoe groot het wel niet is. Na wat terassen en wat te hebben gegeten vertrokken we met de sleeper bus naar Jaisalmer.
Om 12u de volgende dag vonden we een plaatsje om te slapen in het historische fort wat niet zo simpel was door de vele Indische toeristen die elk jaar met hopen verlof nemen in november. Na even wandelen in het fort kregen we een mooi prijsje voorgesteld voor een kameelsafari met overnachting in de woestijn. Dat namen we dus maar vriendelijk aan. Enkel moesten we dan onze slaapplaats toch afzeggen aangezien we 2u later al vertrokken. We mochten onze zakken dan achterlaten bij de organisatie en enkel een klein zakje met benodigdheden moesten we meenemen. We vertrokken met de jeep samen met 2 franse meisjes en een engelsman richting een woestijndorp waar onze kamelen en gids wachtte. Johnny (23 j.) onze chauffeur toonde ons het dorp en bracht ons naar onze gids en kamelen. Eens Abeij (50 j.) onze gids en woestijnbewoner ons een kameel had toegewezen konden we vertrekken. 2u reden we in de woestijn rond en zagen we vele dieren zoals: antilopen, adelaars, vossen, schapen, koeien, wilde kamelen, geiten, kevers, veeel vogels,.... Een leuke rit maar na een tijdje wat pijnlijk aan de poep en de geur van de kelen deed er ook niet goed aan. Ze gaven telkens een beetje over in hun eigen mond om dan te herkauwen en als dan de wind niet meezit heb je serieus pech! Eens aangekomen in de duinen stapten we af de kamelen die vervolgens aan hun voorste poten werden vastgemaakt en losgelaten om te gaan eten, zo konden ze niet te ver weg lopen. Vervolgens begon Abeij en Johnny, die met de jeep en etenswaren was toegekomen, te koken. Tijdens de zonsondergang begonnen we dan te smullen van wat ze voor onze neus op 1 vuurtje hadden gemaakt. Daar heeft Michelle dan ook goed bij opgelet om thuis eens te proberen. Na het eten begonnen johnny en Abeij muziek te maken zoals ze dat doen in de woestijndorpen enkel met improvisatie instrumenten. Zo gebruikte Johnny een ton water en Abeij een metalen bordje terwijl ze zongen, ECHT MAGNEFIEK! Tijdens de muziek voelde ik iets op men arm kruipen waarvan ik dacht dat het een kever zou zijn aangezien het er vol mee zat rondom ons en in de woestijn, maar dat bleek het niet te zijn. Er zat namelijk een schorpioentje op men arm dat al snel over men schouder en rug begon te kruipen. Abeij sloeg het er maar snel af, en stopte het tijdelijk in een flesje. Het is geen dodelijke zei hij maar wel giftig dus geen zorgen. 1 van de Franse meisjes stond met de tranen in de ogen en wou niet meer gaan zitten, zeker niet nadat er een 2de voor onze neus voorbijliep. Voor haar zijn ze speciaal een bedje gaan halen om van de grond te kunnen slapen. Eens iedereen hun bedje (doek op het zand en een dik deken om onder te kruipen) klaar was kropen we onder de dekens genietend van een eindeloze sterrenhemel, ZAAALIG. Smorgens om 7u stonden we op. Lekker koud konden we dan genieten van de zonsopgang en het ontbijt. Eens Abeij de kamelen had teruggevonden en klaargemaakt reden we terug richting het woestijndorp. Van daaruit namen we dan afscheid en vertrokken we terug met de jeep richting Jaisalmer. Daar mochten we dan een gratis douchke nemen aangezien er overal zand zat, jaja overal :). Daarna loopten we rond in het fort door de kleine straatjes gevuld met kleine winkeltjes en toeristen. Het hele fort en alles erin is gebouwd met honingkleurige zandsteen en is met veel decoratie tot in het detail afgewerkt. Heel mooi en heel goed bewaart. Na iets te hebben gegeten vertrokken we met de bus richting onze volgende bestemming, Jodhpur.
eens aangekomen en een slaapplaats te hebben gevonden vertrokken we direct naar de Ellora grotten. 34 grotten uitgehouwen in een berg. Waarvan de grootste 84 bij 46 meter was en 30 meter diep. Begin daar maar eens aan met een hamer, beitel en kruiwagen. De grotten zijn ingedeeld in drie delen qua geloof, namelijk jain, hindoeistisch en buddistisch. Echt een mooi zicht zowel binnenin als van buiten. De meeste zijn nog goed intact maar sommigen zijn aangetast door mensen die hun naam of dergelijken op de muur willen zetten. Na een 4u te hebben gewandeld waren we toch wat moe mede dankzij de busrit van 12u. Dus besloten we maar terug te gaan naar onze slaapplaats met een taxi-jeep. Je zou denken dat het veel sneller zou gaan als de bus en je toch goed kon zitten, niet? Was dat maar waar, eerst moesten de chauffeur en zen hulpje zorgen dat de jeep vol zat wat een 45min. duurde. Nadat ze 15 mensen in hun jeepje hadden gepropt waar normaal 7 mensen in kunnen besloten ze toch te vertrekken. 30 min. later kwamen we dan toch aan en konden we besluiten dat de bus weldegelijk de betere oplossing is aangezien de prijs hetzelfde is, het comfort beter en de reistijd een pakje korter. Achteraf gezien wel grappig eigenlijk, maar als je moe bent toch maar niet :).
De volgende dag vertrokken we alweer, nu richting Udaipur. Daarvoor moesten we wel eerst naar Indore, een onintressante stad en zeker voor toeristen, om daar 12u te wachten op de eerste bus naar Udaipur. Om 9u kwamen we aan in onze hostel wat een heel leuk ingericht Indisch paleisje bleek te zijn voor een appel en een ei. Ook de eigenaar Raju is een man vanuit de duizend. Eens uitgepakt begonnen we met een tripje door de stad. Alle mensen waren druk in de weer om alles te versieren en voor te bereiden voor het diwali festival dat de volgende dag (1 november) begon. Het festival zelf duurt 3 dagen en de derde dag is het grootste feest. De 4de dag begint dan het nieuwe Indische kalenderjaar, dus eigenlijk is het 1 lang nieuwjaarsfeest.
De stad zelf is heel gezellig en heeft mooie plekjes. Zo zijn we een bezoekje gaan brengen aan het city palace (2de grootste paleis in India), de ghats (was- en bad-plaatsen), tempels,....
De volgende dag trokken we eropuit richting de animal rescue, die we in onze reisgids hadden gevonden, om wat te helpen voor een daggetje. Eerst kregen we een rondleiding in het domein en vervolgens mochten we kiezen waar we mee wouden helpen. We begonnen met de honden waarvan de achterpoten verlamd waren eens een goede aai- en krap-beurt te geven op hun kopje en in hun nek aangezien ze dat zelf niet meer konden. Daar konden ze van genieten en niet genoeg van krijgen. Aangezien er 300 dieren zaten op het domein was er nog wel wat meer te doen. Zo mocht ik een koe op de grond houden terwijl 2 dierenartsen de gebroken poot spalkte wat het beestje niet altijd zo leuk vond en wel eend protesteerde. Allegeluk was het niet een al te grote koe, maar wel verassend sterk, waardoor ik ze toch in bedwang kon houden. Ook mochten we de kalfjes melk geven. 1 van de kalfjes leek wel een hondje qua gedrag en kwam vragen om aandacht. Zo schattig zag het eruit dat je ook niet anders kon. Verschillende volwassen koeien lagen er gewoon te wachten om dood te gaan omdat kun maag vol afval (plastic,...) zat en ze daardoor niet meer aten. De artsen konden ook niet ingrijpen door een tekort aan middelen en zelfs inslapen was geen optie aangezien het bij wet verboden was (heilige koeien). Ook liepen er verschillende ezels rond die serieuze wonden aan hun poten hadden door de touwen waar de mensen ze mee vastmaken. Dit leide er soms toe dat de arts een poot moesten amputeren. Die wondenmocht ik onder toezicht van een arts verzorgen en inwindelen. Michelle hield zich vooral bezig met de honden en de pupys. De pupys mocht ze melk geven en er wat mee spelen. Zo lagen ze op een bepaalde moment met 4 op haar schoot en in haar armen te slapen. Echt een leuk zicht! Ook de volgende dag besloten we nog eens te gaan helpen op de animal rescue omdat het zo leuk was wat de mensen daar wel apprecieerden. Na een kleine donatie en een aangename babbel met de oprichter vertrokken we richting de douche want we roken kaar koeienstront en hond.
Die nacht ben ik meerdere malen over en weer naar het toilet moeten lopen doordat ik iets fout gegeten had. Allegeluk was het na een half daggetje in bed terug inorde met mij, maar niet met Michelle. Ze had er een lichte koorts aan overgehouden waardoor ze wat slapjes was. Met als gevolg dat ze de grote avond van het diwali festival niet kon meemaken, OCHARME. Alle toeristen en Raju als gids gingen een wandeling maken naar de festiviteiten waar ik me besloot bijj aan te sluiten. Zoals de 3 dagen voorheen waren de mensen vuurwerk en bommetjes aan het afsteken, en geen kleine bommetjes! vooral de kinderen deden het in kleine straatjes waar mensen moto's en auto's voorbijkwamen. Niet echt veilig maarja we zitten in India he, daar gebeurt niet zoveel veilig. Door de luide knallen verschoten veel mensen wat wel grappig was. 1 meisje van de groep had zich wel verbrand door afgestoken vuurwerk, maar niet erg allegeluk. De verlichte en versierde straten liepen vol met opgetutte mensen. De vrouwen zelfs NOGmooier als anders. Op vele plaatsen werd muziek gespeeld en ook dansende paarden met hun verzorgers waren van de partij. Het was een mooie avond in de bruisende stad.
De dag erop (4 november) voelde Michelle zich terug al veel beter, maar deden we het toch nog maar rustigaan. We besloten om rustig nog wat te wandelen en een boottochtje te doen op lake Pichola. Vanaop het water had je een mooi zicht op de stad.
5 november klommen we een bergje op vlak naast de stad. Van bovenaf kreeg je een mooi overzicht over Udaipur en hoe groot het wel niet is. Na wat terassen en wat te hebben gegeten vertrokken we met de sleeper bus naar Jaisalmer.
Om 12u de volgende dag vonden we een plaatsje om te slapen in het historische fort wat niet zo simpel was door de vele Indische toeristen die elk jaar met hopen verlof nemen in november. Na even wandelen in het fort kregen we een mooi prijsje voorgesteld voor een kameelsafari met overnachting in de woestijn. Dat namen we dus maar vriendelijk aan. Enkel moesten we dan onze slaapplaats toch afzeggen aangezien we 2u later al vertrokken. We mochten onze zakken dan achterlaten bij de organisatie en enkel een klein zakje met benodigdheden moesten we meenemen. We vertrokken met de jeep samen met 2 franse meisjes en een engelsman richting een woestijndorp waar onze kamelen en gids wachtte. Johnny (23 j.) onze chauffeur toonde ons het dorp en bracht ons naar onze gids en kamelen. Eens Abeij (50 j.) onze gids en woestijnbewoner ons een kameel had toegewezen konden we vertrekken. 2u reden we in de woestijn rond en zagen we vele dieren zoals: antilopen, adelaars, vossen, schapen, koeien, wilde kamelen, geiten, kevers, veeel vogels,.... Een leuke rit maar na een tijdje wat pijnlijk aan de poep en de geur van de kelen deed er ook niet goed aan. Ze gaven telkens een beetje over in hun eigen mond om dan te herkauwen en als dan de wind niet meezit heb je serieus pech! Eens aangekomen in de duinen stapten we af de kamelen die vervolgens aan hun voorste poten werden vastgemaakt en losgelaten om te gaan eten, zo konden ze niet te ver weg lopen. Vervolgens begon Abeij en Johnny, die met de jeep en etenswaren was toegekomen, te koken. Tijdens de zonsondergang begonnen we dan te smullen van wat ze voor onze neus op 1 vuurtje hadden gemaakt. Daar heeft Michelle dan ook goed bij opgelet om thuis eens te proberen. Na het eten begonnen johnny en Abeij muziek te maken zoals ze dat doen in de woestijndorpen enkel met improvisatie instrumenten. Zo gebruikte Johnny een ton water en Abeij een metalen bordje terwijl ze zongen, ECHT MAGNEFIEK! Tijdens de muziek voelde ik iets op men arm kruipen waarvan ik dacht dat het een kever zou zijn aangezien het er vol mee zat rondom ons en in de woestijn, maar dat bleek het niet te zijn. Er zat namelijk een schorpioentje op men arm dat al snel over men schouder en rug begon te kruipen. Abeij sloeg het er maar snel af, en stopte het tijdelijk in een flesje. Het is geen dodelijke zei hij maar wel giftig dus geen zorgen. 1 van de Franse meisjes stond met de tranen in de ogen en wou niet meer gaan zitten, zeker niet nadat er een 2de voor onze neus voorbijliep. Voor haar zijn ze speciaal een bedje gaan halen om van de grond te kunnen slapen. Eens iedereen hun bedje (doek op het zand en een dik deken om onder te kruipen) klaar was kropen we onder de dekens genietend van een eindeloze sterrenhemel, ZAAALIG. Smorgens om 7u stonden we op. Lekker koud konden we dan genieten van de zonsopgang en het ontbijt. Eens Abeij de kamelen had teruggevonden en klaargemaakt reden we terug richting het woestijndorp. Van daaruit namen we dan afscheid en vertrokken we terug met de jeep richting Jaisalmer. Daar mochten we dan een gratis douchke nemen aangezien er overal zand zat, jaja overal :). Daarna loopten we rond in het fort door de kleine straatjes gevuld met kleine winkeltjes en toeristen. Het hele fort en alles erin is gebouwd met honingkleurige zandsteen en is met veel decoratie tot in het detail afgewerkt. Heel mooi en heel goed bewaart. Na iets te hebben gegeten vertrokken we met de bus richting onze volgende bestemming, Jodhpur.
Veel succes en plezier, tot het volgende reisverslag.